- ๑. ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
- อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ
|
- ๒. ปัญญาย่อมประเสริฐกว่าทรัพย์
- ปญฺญาว ธเนน เสยฺโย
|
--------------- |
--------------- |
- ๓. คนขยันย่อมหาทรัพย์ได้
- อุฏฺฐาตา วินฺทเต ธนํ
|
- ๔. คนโง่ คนพาล ไม่ควรเป็นผู้นำ
- พาโล อปริณายโก
|
--------------- |
--------------- |
- ๕. ชนะตนนั่นแหละประเสริฐกว่า
- อตฺตา หเว ชิตํ เสยฺโย
|
- ๖. พูดอย่างไร ทำได้อย่างนั้น
- ยถาวาที ตถาการี
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๗. คำจริงเป็นสิ่งไม่ตาย
- สจฺจํ เว อมตา วาจา
|
- ๘. การกู้หนี้ เป็นทุกข์ในโลก
- อิณาทานํ ทุกฺขํ โลเก
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๙. บัณฑิตย่อมฝึกตน
- อตฺตานํ ทมยนฺติ ปณฺฑิตา
|
- ๑๐. ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก
- ททมาโน ปิโย โหติ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๑๑. จงเตือนตนด้วยตนเอง
- อตฺตนา โจทยตฺตานํ
|
- ๑๒. ความสุขอื่น ยิ่งกว่าความสงบใจไม่มี
- นตฺถิ สนฺติปรํ สุขํ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๑๓. บิดามารดา เป็นบุรพาจารย์ของบุตร
- บุพฺพาจาริยาติ วุจฺจเร
|
- ๑๔. คนเห็นแก่ตัว เป็นคนสกปรก
- อตฺตตฺถปญฺญา อสุจี มนุสฺสา
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๑๕. ความมีสติป้องกันความเลวร้ายได้
- สติ เตสํ นิวารณํ
|
- ๑๖. คนโกรธ ย่อมฆ่าได้ แม้มารดาของตน
- หนฺติ กุทโธ สมาตรํ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๑๗. ฟังด้วยดี ย่อมได้ปัญญา
- สุสฺสูสํ ลภเต ปญฺญํ
|
- ๑๘. เมื่อคบคนดีกว่าตน ตนเองก็ดีขึ้นมาทันที
- เสฏฺฐมุปคมญฺจ อุเทติ ขิปฺปํ
|
--------------- |
--------------- |
- ๑๙. อยู่ร่วมกับคนชั่ว ย่อมมีแต่ความทุกข์
- ทุกฺโข พาเลหิ สํวาโส
|
- ๒๐. คนเกียจคร้าน ย่อมไม่พบความสุข
- นาลโส วินฺทเต สุขํ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๒๑. สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
- กมฺมุนา วตฺตตี โลโก
|
- ๒๒. ความเป็นเพื่อนไม่มีในคนพาล
- นตฺถิ พาเล สหายตา
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๒๓. ผู้ฝึกตนได้เป็นผู้ประเสริฐสุดในหมู่มนุษย์
- ทนฺโต เสฏฺโฐ มนุสฺเสสุ
|
- ๒๔. พึงชนะคนโกรธ ด้วยความไม่โกรธ
- อกฺโกเธน ชิเน โกธํ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๒๕. วาจาของตน ย่อมส่องเห็นน้ำใจ
- หทยสฺส สทิสี วาจา
|
- ๒๖. ปราชญ์ว่า มีชีวิตอยู่ด้วยปัญญาประเสริฐที่สุด
- ปญฺญาชีวี ชีวิตมาหุ เสฏฺฐํ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๒๗. ความประมาท เป็นทางแห่งความตาย
- ปมาโท มจฺจุโน ปทํ
|
- ๒๘. ผู้ให้ย่อมผูกมิตรไว้ได้
- ททํ มิตฺตานิ คนฺถติ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๒๙. ถ้าจะทำ ก็ควรทำให้จริง
- กยิรา เจ กยิราเถนํ
|
- ๓๐. ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
- กลฺยาณการี กลฺยาณํ ปาปการี จ ปาปกํ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๓๑. ธรรมะย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม
- ธมฺโม หเว รกฺขติ ธมฺมจารี
|
- ๓๒.ความชั่วเมื่อทำแล้ว ย่อมเดือดร้อนภายหลัง
- ปจฺฉา ตปฺปติ ทุกฺกฎํ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๓๓. คนล่วงทุกข์ได้ เพราะความเพียร
- วิริเยน ทุกฺขมจฺเจติ
|
- ๓๔. บิดามารดาเป็นพรหมของบุตร
- พฺรหฺมาติ มาตาปิตโร
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๓๕. คบคนดี ย่อมเจริญขึ้น
- ภทฺโท สปฺปุริเสหิ สงฺคโม
|
- ๓๖. ธรรมที่ประพฤติดีแล้ว ย่อมนำสุขมาให้
- ธมฺโม สุจิณฺโณ สุขมาวหาติ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๓๗. คบคนเช่นใด ย่อมเป็นคนเช่นนั้น
- ยํ เว เสวติ ตาทิโส
|
- ๓๘. ความกตัญญูกตเวที เป็นเครื่องหมายของคนดี
- นิมิตฺตํ สาธุรูปานํ กตญฺญูกตเวทิตา
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๓๙. ความพร้อมเพรียงของหมู่คณะย่อมนำสุขมาให้
- สุขา สงฺฆสฺส สามัคคี
|
- ๔๐. การไม่คบคนชั่วเป็นมิตร เป็นมงคลอันอุดมยิ่ง
- อเสวนา จ พาลานํ เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๔๑. ความอดทน นำสุขมาให้
- ขนฺติ หิตสุขาวหา
|
- ๔๒. กินคนเดียว ย่อมไม่ได้ความสุข
- เนกาสี ลภเต สุขํ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๔๓.เมตตา เป็นเครื่องค้ำจุนโลก
- โลโกปตฺถมฺภิกา เมตฺตา
|
- ๔๔. เมื่อความสำเร็จยังไม่มาถึง ไม่พึงพูดโอ้อวด
- อปฺปตฺโต โน จ อุลฺลเป
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๔๕. สติ จำเป็นในที่ทั้งปวง
- สติ สพฺพตฺถ ปตฺถิยา
|
- ๔๖. พึงสละทรัพย์ เพื่อรักษาอวัยวะ
- พึงสละอวัยวะ เพื่อรักษาชีวิต
- พึงสละทั้งทรัพย์ อวัยวะ และชีวิต
- เพื่อรักษาความเป็นธรรม.
- จเช ธนํ องฺควรสฺส เหตุ
- องฺคํ จเช ชีวิตํ รกฺขมาโน
- องฺคํ ธนํ ชีวิตญฺจาปิ สพฺพํ
- จเช นโร ธมฺมมนุสฺสรนฺโต.
|
--------------- |
--------------- |